بسم الله الرحمن الرحیم

چراغی دیگر

یکی از چیزهایی که انسان از آن می‌ترسد و یا خوشش نمی‌آید «تاریکی» است و به همین دلیل بود که به فکر اختراع برق افتاد [حال چرا از تاریکی می‌ترسد یا بدش می‌آید نکته ای قابل تامل است که پاسخش اکنون مورد نظر ما نیست] و با آن خانه‌ی خود را روشن ساخت. گویا با اختراع برق و تولید چراغ های الکتریکی عمر انسان طولانی تر! شد و فرصت بیشتری برای زندگی یافت.

دیگر «شب‌ها» نیز جزء عمر او محسوب می‌شد! زیرا می‌توانست از ساعات شب نیز بهره ببرد. دیگر از تاریکی نمی‌ترسید چون خانه تاریکش را با چراغ روشن می‌ساخت.

اما یک تاریکی هم هست که بسیاری از انسان‌ها از آن غافلند و برای آن خانه‌ی تاریک، چراغی روشن نکرده اند.

بله «تاریکی قبر» یعنی آخرین مکانی که انسان در این عالم خاکی از آنِ خود خواهد کرد و ساکن آن خواهد شد و البته خانه‌ای که چراغ‌های دنیوی قدرت روشن ساختن آن را ندارند! چون تاریکی آن تاریکی و ظلمتی معنوی است. خانه ای که چراغ آن «نماز شب» است.

پس با خواندن «نماز شب» چراغ قبر خود را از پیش آماده و روشن سازیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

پشت‌دستی!

حتماً مادری مهربان را دیده‌اید که گاه برای آنکه کودک خردسالش به سوی آب جوش نرود با زدن یک «پشت دستی» او را از خطری بزرگ محافظت نموده و در امان می‌دارد!

و گرچه مادر می‌داند که آن کودک از این عمل او آزرده گشته و او را متهم به «نامهربانی و ظلم» می‌نماید ولی این ذهنیت کودک، مانع از اظهار لطف از سوی آن مادر دل‌سوز نمی شود.

مادر، خود را در نزد کودکش «بد» می‌کند ولی او را «در امان» می‌دارد.

خداوند متعال نیز گاه با ایجاد حوادثی کوچک و ناخوشایند در زندگی مومن، حوادثی بزرگ و خطرناک را از او دفع می‌کند ولو به قیمت «بد شدن خویش»! در نزد بندگان ناآگاه!.

پس، از بروز سختی‌ها و بلاها در زندگی ناراحت و به مشیت الهی غضبناک نباشیم.

و البته نباید فراموش کنیم:

ما آن کودک خردسال نیستیم که چون «کودک» است نمی‌فهمد و تنها وقتی «بزرک» شد متوجه الطاف مادر می‌شود؛

ما انسانی بزرگ و عاقل هستیم که «اکنون» باید بفهمیم و «فردا» دیر است.

بسم الله الرحمن الرحیم

محبت عجیب

شاید دیده، شنیده و یا تجربه کرده باشید که: مادری از شدت محبت و علاقه به فرزندش او را بغل گرفته و آن چنان می‌فشارد که .... .

یا گاه به دلیل عشق به فرزندان آنها را گاز گرفته و به گریه می‌اندازد! به گونه ای که  حتی کودک بی‌گناه نیز هاج و واج و حیران از این عمل مادر، تنها درد می‌کشد و شاید در فکر خود نیز مادر را مورد مذمت و ملامت قرار می‌دهد.

 خداوند متعال نیز گاه از شدت عشق به بنده‌ی خویش، او را با انواع سختی‌ها و بلاها در فشار قرار داده و به این گونه به او ابراز محبت می‌نماید.

البته این انسان نیز ناآگاهانه با سخنان نابخردانه خویش، خدا را به زیر سؤال برده و لب به شکایت از او می‌گشاید! اما با اندکی تامل ... .

رسول گرامی صلی الله علیه و آله در مورد محبت خداوند متعال به بندگان خویش می‌فرماید:

«هرگاه خداوند متعال بنده ای را دوست بدارد او را به بلاها مبتلا می‌سازد تا صدای تضرعش را بشنود».

بسم الله الرحمن الرحیم

آنی، فانی

هر یک از ما با «نام و نام خانوادگی» خود شناخته و از دیگران متمایز می شویم مشخصاتی که گاه با مسمّا و گاه بی مسمّاست. در پیرامون ما و در این عالم خاکی موجوداتی هستند که گرچه دارای مشخصاتی مختلف و متباین اند اما همگی در یک نام و نام فامیل مشترکند: «آنیِ فانی».

به نظر شما این نام متعلق به کدامیک از پدیده‌های پیرامون است؟ و مطمئن باشید که هیچ یک از ما با این پدیده‌ها بیگانه نیستیم، تنها اندکی تامل و تفکر لازم است تا آنها را به یاد آوریم.

زیاد معطلتان نکنم و پاسخ را بگویم:

 «لذائذ مادی»؛

بله، تمامی لذائذ مادی در این عالم خاکی از این دو ویژگی برخوردارند همه آنها آنی و فانی اند. یک‌بار لذایذ مادی را که می شناسید در ذهن لیست کنید؛ کدام‌یک از آنها دارای این دو ویژگی نیستند؟

و اگر چیزی نیافتید به خود نهیب زنید که:

«ای انسان! تا کی گرفتار دنیا و لذتهای زودگذر آن هستی؟! تا دیر نشده خود را دریاب، از این موجودات بی مقدار بگذر و خود را در راه به دست آوردن آنها فانی مساز».

بسم الله الرحمن الرحیم

حضور

مگه ممکنه که تا از آب استخر بیرون آمدی بلافاصله و بدون استفاده از حوله بدنت کاملاً بدون رطوبت و خشک بشه!

فردی هم که در طول روز در دنیا و مادیات آن غرق شده ممکن نیست که تا وارد نماز شد بتواند از دنیا کنده و نمازی با توجه بخواند.

برای آنکه به فضیلت حضور قلب در نماز دست یابیم؛

در تمام اوقات با یاد خدا و «ذکر» مانوس باشیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

فرزندان مهربان!

سالها از صبح تا شب تلاش کرده، دستهایش پینه بسته و چهره‌اش در آفتاب سوزان، سوخته و سیاه شده بود، تنها به آن امید که فرزندان او درسشان را خوب بخوانند و به جایی برسند، سعادتمند شوند و به آرامش برسند....   و اما فرزندان او، تنها کاری که می‌کردند «دل سوزی»! برای پدر زحمت کششان بود و البته از درس خواندن خبری نبود. هر روز به او و دستان پینه بسته‌اش نگاه می کردند؛ آه می‌کشیدند و گاه گریه‌ای می‌کردند. به آن امید که پدر، از آنها راضی و خشنود گردد!! و البته خیلی خوشحال بودند.

خوشحال از اینکه به یاد پدر و زحمات او هستند و گاهی برای قدردانی از او اشکی می ریزند!

و اما پدر ... تنها و تنها با حیرت و حسرت نظاره‌گر این رفتار آنها بود. آری سرگذشت بسیاری از ما و امام حسین علیه السلام، سرگذشت آن پدر و فرزندان خویش است.اندکی بیشتر تامل کنیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

فرزند خوانده!

خیلی عجیبه که وقتی از آدم ها می‌پرسی: «جسم مهمتر است یا روح؟»

همه می‌گویند: «روح»، ولی در طول زندگی بیشترین توجه آنها به جسم و نیازهای مادی خویش است!!

وقتی غذا می‌خورد کاملاً مراقب است که آلوده و کثیف نباشد!

وقتی جایی می‌نشیند کاملاً توجه دارد که لباسش کثیف و خاکی نشود!

وقتی هوا سرد می‌شود با پوشیدن لباس گرم خود را از بیماری ها حفظ می‌کند. تا مریض می‌شود به دکتر مراجعه می‌کند و ... .

راستی چرا؟ مگر روح انسان نیز نیازمند به مراقبت و رسیدگی نیست و ....

بیچاره «روح» که گویا یک «فرزند خوانده» و یا یک «کودک سرراهی» است و از همین رو گرفتار تبعیض های ناروا از سوی نامادری.

نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله می‌فرماید:

عَجِبْتُ لِمَنْ یَحْتَمِی مِنَ الطَّعَامِ مَخَافَةَ الدَّاءِ کَیْفَ لَا یَحْتَمِی مِنَ الذُّنُوبِ مَخَافَةَ النَّار

(من‏لایحضره‏الفقیه، ج3، ص359)

«در عجبم از کسی که به خاطر ترس از بیماری از غذا [ی مضر و یا آلوده] پرهیز می‌کند ولی از گناهان به خاطر ترس از آتش پرهیز نمی‌کند.»

بسم الله الرحمن الرحیم

سرعت گیر

همه ما «سرعت گیر»های موجود در خیابان را دیده ایم. کار آنها کم کردن سرعت راننده هایی است که بدون توجه به اطراف و غافلانه در حرکتند، راننده که به آن می رسد گاه تقریباً مجبور به «ایست کامل» و حرکت مجدد می شود.

در نماز هم برخی از ما آنچنان با سرعت حرکت می کنیم که اصلاً متوجه نمی شویم که کی به انتهای نماز و «السلام علیکم و رحمه الله و برکاته» می رسیم!

برای آنکه جلوی این سرعت را بگیریم خوب است که در بیان هر «الله اکبر» اندکی «ایست کامل» کنیم و بیش از پیش به معنای آن و عظمت حق تعالی توجه کنیم و سعی کنیم با این کار، غفلت ها و عدم حضور قلبمان را از بین ببریم.

این امر عاملی بسیار موثر در ایجاد و یا تقویت «حضور قلب» در نماز است.

بسم الله الرحمن الرحیم

خلوت

نیازهای انسان در زندگی بسیار متنوع است: غذا، خواب و استراحت، ورزش، کار، کسب علم، دیدار با اقوام، تفریح و ... .

ارضاء هر یک از این نیازها نیز در جای خود بسیار ضروری و لازم است به گونه ای که بدون آنها زندگی انسان مختل می‌شود.

اما یکی از مهمترین نیازهای انسان که توجه کمتری به آن شده است نیاز به «خلوت» است؛

خلوت با «خویشتن»، خلوت با «وجدانمان»، خلوت با «انصاف»، و بالاخره خلوت با «خالق یکتا».

و اگرانسان به این نیاز مهم توجه نکند گرفتار آسیب‌های جدی روحی و مادی، دنیوی و اخروی خواهد شد.

اگر انسان در فرصتی مناسب و در خلوت اعمال و رفتار خویش را زیرذره بین نگذاشته و به بررسی آنها نپردازد، چگونه متوجه خطاهای خویش گشته و به اصلاح آنها بپردازد؟.

اگر او با خالق خویش به خلوت ننشیند چگونه از او عذرخواهی نموده و پشیمانی خویش را ابراز نماید؟ چگونه از او «یاری عاجزانه» طلب نماید؟ چگونه «اوج نیازمندی و فقر» خود را آشکار سازد؟ و ... .

بسم الله الرحمن الرحیم

جعبه سیاه

همه ما نام «جعبه سیاه» هواپیما را شنیده ایم، قطعه ای بسیار محکم و مقاوم در برابر حوادث که مجموعه ی اطلاعات پروازی و مکالمات خلبان‌ها برای روز مبادا در آن ضبط می‌شود.

جعبه ای که اگر چه سازندگان آن مدعی‌اند به راحتی قابل انهدام نیست [و البته در مواردی نیز می‌شنویم که کاملاً منهدم شده است] ولی به فرض عدم انهدام، گاهی پس از یک حادثه سقوط هواپیما، اصلاً ردی از آن بر جا نمی ماند و گم می‌شود!.

اما جعبه‌ی دیگری داریم که واقعاً نه منهدم می‌شود و نه گم و آن جعبه‌ [سیاه و یا سفید] دفتر اعمال انسان هاست که حاوی مجموعه‌ی اعتقادات، رفتار، گفتار و عملکرد دوران عمر اوست که پس از مرگ و در روز قیامت گاه در حضور تعداد بیشماری از انسان‌ها و ملائکه خداوند متعال، باز خوانی شده و به همه می‌گوید که صاحبش چگونه زندگی کرده است. مراقب اطلاعاتی که در جعبه خود [که بر حسب اعمالمان سیاه یا سفید است] ثبت می‌کنیم باشیم.

 جعبه ای که حتی پس از متلاشی شدن جسممان نیز نه منهدم می‌شود و نه مفقود.