بسم الله الرحمن الرحیم
علی علیه السلام:
ثَمنُ الجنةِ العملُ الصالحُ
( غررالحکم ص 154 )
علی علیه السلام می فرماید:
قیمت بهشت عمل صالح است.
در پرتو آموزه های معصومین علیهم السلام زندگی کنیم
با تکثیر این روایات و یا نهادن آنها در وبلاگ خود، در ثواب تاثیرات آن سهیم باشید
التماس دعا
بسم الله الرحمن الرحیم
پیراهــــن سفیــــد
شاید کسی نباشد که در طول عمر خویش پیراهن، کفش و یا شلواری سفید به تن نکرده باشد و به طور حتم هر که چنین کرده باشد حتما به یاد دارد که هنگام عبور از خیابان و .... توجهش به پیرامون، بسیار بیشتر ودقیقتر بوده است. توجه به اینکه کجا قدم می گذارد؟ کجا می نشیند؟ جایی که می نشیند تمیز است و یا خاک آلود؟ و اگر خاک آلود باشد با دستمالی به پاک سازی آن پرداخته و یا از آن اجتناب نماید؟ زیرا پیراهن، شلوار و کفش سفید خاصیتی دارد که دیگر لباسها کمتر واجد آن هستند. بله آنها با کوچکترین آلودگی و ناچیز ترین لکه را نشان داده و به راحتی از «اوج زیبایی» به «قعر زشتی» سقوط می کنند و دقیقا به همین دلیل است که صاحب این البسه، تمام توجه خویش را به حفظ و نگهبانی از آنها معطوف می دارد.
اما این سخنان بهانه ای بود برای ذکر این مطلب :
در این شبها [شبهای قدر] که خداوند متعال وعده‌ی غفران و آمرزش بی حساب و آسان به بندگان پر خطا و غافل خویش داده است؛
در این شبها که درهای هشت‌گانه بهشت کاملا باز و درهای هفت‌گانه جهنم! کاملا بسته اند؛
در این شبها که عده‌ی کثیری خود را به دریای رحمت واسعه‌ی آن رؤوف بی همتا رسانده و در آن غوطه می خورند؛
در این شبها که حتی تنبل‌هایی مثل من، نیز می توانند با اندکی حرکت و به خود تکان دادن [و لو سینه خیز] خود را مشمول این الطاف و عطیه‌های بی حساب الهی نموده و به فضل او امیدوار باشند؛
[چرا که وقتی در این شبها حتی شیاطین و در راس آنها ابلیس لئیم نیز چشم امید به رحمت او بسته و امید بخشش دارند؛ من و امثال من مگر خیلی بدبخت و شقی باشیم که نتوانیم به قطره ای از آن بحر بی کران خود را مرطوب نماییم]
در این شبها ....
هر که به این ضیافت باریافت و ارتباطی با خالق مهربان برقرار ساخت و از او طلب آمرزش نمود؛ باید خود را کاملا آمرزیده دیده و باور کند که او بخشیده شده است![مضمون روایت] و گویا خلعت سفیدی به او اعطا گردیده است.
پس ای تشنگان رحمت الهی! پس‌از هر شب قدر باور کنیم که آن کریم بزرگوار روح آلوده‌ی ما را از دَنَس گناهان پاک نموده و آن را سفید و نورانی ساخته است.
آری روحی مطهر، نورانی و سفید.
و اکنون است که باید تمام توجه خویش را به حفظ این خلعت سفید معطوف داشته و [مانند آن البسه سفید که ذکر آنها رفت؛] مراقب آن باشیم؛ مراقب کوچکترین آلودگی گناه، جهل، غفلت و نسیان، که هریک می تواند به سادگی و البته بسیار بی رحمانه!، لذت داشتن آن خلعت زیبا و نورانی را از ما سلب نموده و مجددا ما را در منجلاب گناه، لجنزار نسیان و مرداب غفلت گرفتار سازد.
و یادمان باشد: چنانکه هرگز با یک پیراهن سفید حتی وارد انبار ذغال نمی شویم [زیرا حتی اگر به جایی برخورد نکنیم باز هم گرد و غبار پراکنده ذغال موجود در هوا، بر روی لباس ما می نشیند] نباید با وجود این روح پاک و عطیهِ‌ی نورانی، حتی نزدیک گناه گشته و یا به فکر گناه باشیم؛ زیرا نزدیکی به گناه و فکر آن مانند ورود به انبار ذغال و یا حرکت بر لبه پرتگاهی مهلک و عمیق است که ........
پیراهن سفیدتان مبارک باد
و
انشاء الله هرگز محروم از زیبایی و درخشندگی آن نشوید.
والسلام - التماس دعا
بسم الله الرحمن الرحیم
عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی ذَرٍّ الْغِفَارِیِّ قَالَ بَیْنَمَا ذَاتَ یَوْمٍ مِنَ الْأَیَّامِ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص إِذْ قَامَ وَ رَکَعَ وَ سَجَدَ شُکْراً لِلَّهِ تَعَالَى ثُمَّ قَالَ یَا جُنْدَبُ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى آدَمَ فِی عِلْمِهِ وَ إِلَى نُوحٍ فِی فَهْمِهِ وَ إِلَى إِبْرَاهِیمَ فِی خَلَّتِهِ وَ إِلَى مُوسَى فِی مُنَاجَاتِهِ وَ إِلَى عِیسَى فِی سِیَاحَتِهِ وَ إِلَى أَیُّوبَ فِی صَبْرِهِ وَ بَلَائِهِ فَلْیَنْظُرْ إِلَى هَذَا الرَّجُلِ الْمُقَابِلِ الَّذِی هُوَ کَالشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ السَّارِی وَ الْکَوْکَبِ الدُّرِّیِّ أَشْجَعُ النَّاسِ قَلْباً وَ أَسْخَى النَّاسِ کَفّاً فَعَلَى مُبْغِضِهِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلَائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ قَالَ فَالْتَفَتَ النَّاسُ یَنْظُرُونَ مِنْ هَذَا الْمُقْبِلِ فَإِذَا هُوَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ
ابوذر غفاری می گوید: روزی از ایام در برابر رسول خدا صلی الله علیه و آله [نشسته] بودم و آن حضرت به قیام و رکووع و سجده شکرمشغول بود سپس رو به من فرمود و گفت:
ای پسر جندب! هر که می خواهد به حضرت آدم در علمش و به حضرت نوح در فهمش و حضرت ابراهیم در دوستی اش با خدا و حضرت موسی در مناجاتش و به حضرت عیسی علیه السلام در سیاحتش و به حضرت ایوب در صبر و بلایش بنگرد باید به این مرد که از مقابلم می آید بنگرد؛ آنکه مانند خورشید و ماهِ رونده و مانند ستاره درخشنده است؛ شجاعترین مردم است و سخی ترین آنها؛ پس بر دشمن او لعنت خدا و ملائکه و همه مردم باد .
مردم نگاه کردند آن که رو به آنها می آید کیست؟
که ناگاه علی علیه السلام را دیدند.
(بحارالأنوار ج 39 ص 38)
بسم الله الرحمن الرحیم
اولین کسی که بر مظلومیت علی علیه السلام گریست!؟.
أَنَّهُ دَخَلَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فِی مَرَضِهِ الَّذِی تُوُفِّیَ فِیهِ فَبَکَى رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله
فَقَالَ عَلِیٌّ علیه السلام:
مَا یُبْکِیکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ؟
فَقَالَ صلی الله علیه و آله:
یُبْکِینِی أَنِّی أَعْلَمُ أَنَّ لَکَ فِی قُلُوبِ رِجَالٍ مِنْ أُمَّتِی ضَغَائِنَ لَا یُبْدُونَهَا لَکَ حَتَّى أَتَوَلَّى عَنْکَ؟
روزى أمیر المؤمنین على علیه السّلام در أیّام بیماری منجر به شهادت رسول خدا در خدمت آن سرور حاضر شد و [چون ] رسول خدا صلی الله علیه و آله [أمیر المؤمنین على را در غایت حزن و ملال دید] بگریه در آمد!
أمیر المؤمنین على علیه السلام فرمود:
یا رسول اللَّه چه چیز شما را بگریه آورد؟
حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود:
یا على! از آن می‌گریم که می‌دانم در دلهاى بعضی از امّتم، عداوت و بغض تو بسیار است لیکن اکنون [که من زنده ام] آنچه را در ضمیر خود دارند را اظهار نمىنمایند تا آنکه من از تو دور گردم...
(الإحتجاج على أهل اللجاج ج1 ص 273 )
بسم الله الرحمن الرحیم
قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
عَلیٌّ مَع الحقّ و الحقُّ مَع علیٍّ
معنای این سخن این است که :اکنون مدار حق و معیار راه حق علیست و هرکه خواهان حق است پیرو علیست. علی علیه السلام دقیقا مثل یک فانوس دریایی در دل شبهای ظلمانی و طوفانی دریا است. علی علیه السلام هدایتگر آنهاییست که ببینند نه آنهایی که فقط چشمی دارند و دیگر هیچ .
هم علی علیه السلام فانوس دریایی است و هم این سخن زیبای نبی اکرم صلی الله علیه و آله. این سخن نیز خود یک فانوس دریایی است برای من تو و هر آنکه بخواهد راه را بیابد.
و مگر می شود که آن رسول مهربان و آن رحمهً للعالمین امت خواهان هدایت و بی پناه خود را بدون راهنمایی دقیق و جاودانه رها ساخته و خود به دیار باقی و به نزد محبوب روان شود!!؟.
هیهات هیهات از آن ذات مقدس و نورانی و آن دلسوز تر از مادر به حال امت که اینچنین نماید.
بسم الله الرحمن الرحیم
عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیه السلام:
الْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ لِمَنْ عَمِلَ لِدَارِ الْفَنَاءِ وَ تَرَکَ دَارَ الْبَقَاء
امام سجاد علیه السلام:
تعجب، تعجب از کسی که برای خانه ای فنا شونده [دنیا] تلاش می کند ولی برای خانه ای باقی و ماندگار[آخرت] تلاشی نمی کند!!.
(جامع الأخبار ص 109 )
بسم الله الرحمن الرحیم
دیده باطن بین
نظر را نغز کن تا «نغز» بینی
گذر از پوست کن تا «مغز» بینی
داشتن «دیده باطن بین»، یعنی چشمی که از ظاهر ها نفوذ کرده و به باطن امور راه یابد، فضیلتی بزرگ و مهم است که انسان مومن تنها تحت آموزشهای دقیق اهل بیت علیهم السلام به آن دست می یابد.
لطفا با درج نظرات خود در قسمت
«نظرات دیگران»
مرا در جهت بهتر شدن مطالب یاری فرمایید
با تشکر
التماس دعا
بسم الله الرحمن الرحیم
سمعت رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله یقول:
لو أنَّ السّماواتِ و الأرضَ وُضِعَت فی کَفَّّةٍ و وُضِعَ إیمانُ عَلیٍّ لَرُجِّحَ إیمانُ علیٍّ علیه السلام
از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله شنیدم مىفرمود:
اگر آسمانها و زمین در کفهاى [از ترازو] قرار گیرند و ایمان على علیه السلام در کفه دیگرى قرار گیرد
ایمان على علیه السّلام برترى می یابد.
الحمد لله علی ما هدانا
(درر الأخبار با ترجمه متنعربى ص : 256)
در پرتو آموزه های معصومین علیهم السلام زندگی کنیم
با تکثیر این روایات و یا نهادن آنها در وبلاگ خود، در ثواب تاثیرات آن سهیم باشید
بسم الله الرحمن الرحیم
مهر مادری
====================
یکی از پدیده‌های عجیب خلقت، «مادر» است. مادر، بی تردید یکی از بی نظیر ترین مخلوقات خداوندی است و در میان محبت‌های شناخته شده‌ی بشری نیز « مهر مادری» بی تردید قویترین مهر و محبت انسانی است. زیاد اتفاق افتاده که در حوادث مختلف، مادری برای حفظ و یا نجات فرزند خود حاضر به گذشتن از جان خویش! گردیده و یا با به خطر انداختن خویش سعی در نجات فرزند خود نموده است. بی شک مادر، «معجزه‌ی بی بدیل خلقت» است. اما سوالی که مطرح است این است که: «آیا این از «خود گذشتگی» مادر، دارای حدّ و اندازه است یا ایثاری بی حد و بی انتهاست؟».
در وهله‌ی اول و با توجه به مقدمه‌ی ذکر شده؛ اولین پاسخی که به ذهن انسان خطور می‌نماید، این است که مهر و محبت مادری حد و اندازه نمی‌شناسد. زیرا وقتی که یک مادر حاضر به ایثار جان [یعنی عزیزترین دارایی خود] در برابر فرزند خویش است؛ خود گواه این مطلب است که مهر او حد و اندازه نمی‌شناسد، در حالی که در نگاه دقیق تر خلاف آن به اثبات می‌رسد. می‌پرسید: «چگونه؟» برای پاسخ آن، به نکته‌ی زیر توجه فرمایید:
گروهی از دانشمندان آزمایشی ترتیب دادند تا در این آزمایش میزان این محبت غریزی را کشف نمایند، آنان محفظه‌ای فلزی آماده ساخته و میمون مادری را به همراه فرزندش درون آن قرار دادند؛ محفظه به گونه‌ای ساخته شده بود که هیچ جا برای آویزان شدن در آن یافت نمی‌شد و میمون ناچار بود روی کف آن بایستد. سپس در قسمت زیرین این محفظه‌ی فلزی، آتشی روشن نمودند به گونه‌ای که کف آن کم کم گرم گشته و بچه میمون توان تحمل آن را نداشت. او به شکل غریزی به آغوش مادر پناه برده و خود را از این سختی رها ساخت ولی میمون مادر که جایی برای آویزان شدن در اختیار نداشت؛ با فریادهای زیاد به این طرف و آن طرف رفته و سعی می‌کرد با حرکات زیاد مانع سوختن کف پای خویش گردد امّا هنگامی که این کار به طول انجامید و کف محفظه کاملاً داغ و غیر قابل تحمل گشت؛ ناگاه او تدبیری به خرج داد!؛ آری او فرزند خود!! را به زمین نهاده و روی آن ایستاد! و بدین گونه نشان داد که حتی مهر مادری نیز در نگاه دوم و در شرایط خاص، دارای حد و اندازه بوده و ممکن است به انتها برسد! اما غرض از نگارش این مطالب چیست؟ خداوند متعال در قرآن کریم در سوره‌ی معراج می‌فرماید:
«یَوَدُّ المُجرمُ لَو یَفتَدی مِنْ عَذابِ یَومَئذٍ بِبَنیهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ اَخیهِ وَ فَصیلَتهِ الَّتی تُؤْویهِ وَ مَن فِی الارضِ جَمیعاً ثُمَّ یُنجیهِ»
«در آن روز، گنهکار دوست دارد که از شدت عذاب فرزندان و همسر و برادر و خویشان خود را که [در دنیا] حامی او بوده‌اند و نیز هر آن کس را که در زمین است؛ فدای خود سازد تا از عذاب نجات یابد!.»
آری، سخن از «روز قیامت» است، سخن از شدت وسختی عذاب‌های روزی است که حتی مادران و پدران ایثارگر امروز برای رهایی از آن حاضرند فرزند و برادر و همه‌ی عزیزان خویش را فدای خود ساخته و آنها را برای رهایی خویش « فدیه» دهند!!.
با اندکی دقت در آیه‌ی مذکور، روشن می‌گردد که مهر و محبت مادری نیز دارای حد و اندازه بوده و این «مهر بی نظیرِ» امروز، فردا به کار انسان نیامده و نمی‌توان امیدی به آن داشت. روز قیامت روزی است که: هر کسی تنها به خود می‌اندیشد و بس، روزی است که به فرموده‌ی قرآن کریم:
لَیسَ لِلانسانِ اِلّا ما سَعی
«انسان چیزی جز حاصل تلاش خود [را] نخواهد داشت»
و روزی است که:
لا یَنفَعُ مالٌ و لا بَنُون الا مَن اَتَی اللهَ بِقلبٍ سَلیمٍ
«ثروت و فرزندان سودی نداشته مگر برای کسی که با قلب سلیم نزد خدا حاضر گشته است»
آری عذاب قیامت به حدّی شدید است که انسان‌ها از شدت عذاب «گیج و منگ» می‌گردند! قرآن کریم:
و تَرَی النّاسَ سُکاری و ما هُم بِسُکاری و لکن عَذابَ اللهِ شَدیدٌ
«مردم را می‌بینی در حالی که مست [و گیج] اند؛ و در حالی که آنها [در واقع] مست نمی‌باشند؛ بلکه عذاب خداوند شدید است! [و از شدت عذاباست که گیج و منگ گشته‌اند] !»
البته سخن در خصوص شدت عذاب‌های روز قیامت فراوان است و در آیات و روایات به اموری به مراتب شدیدتر و هولناک تر از این‌ها اشاره شده است که ما به همین مقدار بسنده نموده و تنها متذکر می‌گردیم بر هر عاقلی لازم است که خود را برای رویارویی با این روز بزرگ و حسابرسی در آن مهیا ساخته و پیش از نزول بلا در جهت رفع آن بکوشد؛ چنانکه هر انسان عاقلی در هوای ابری و پیش از بارش باران چتر خویش را به همراه بر می‌دارد و چنانکه برای دفع هر خطری [ولو خطر محتمل تا چه رسد به خطرات یقینی] اقدامات لازم را انجام می‌دهد؛ بر او عقلاً واجب است که برای فردای نیازمندی خویش نیز تدبیری اندیشیده و اکنون که مجال باقی است خود را مهیا سازد؛
که فردا دیر است و مبادا که مصداق شعر زیر گردیده و گرفتار غفلت و خسران؛
گرگ اَجَل هر دم از این گلّه می‌برد
این گلّه را ببین که چه آسوده می‌چرد!
لطفا با درج نظرات خود در قسمت
«نظرات دیگران»
مرا در جهت بهتر شدن مطالب یاری نمایید
با تشکر
التماس دعا
بسم الله الرحمن الرحیم
قال النبی صلی الله علیه و آله :
.....و اعلَم أَنَّ قَلیلَ العلمِ یَحتاجُ إلى کَثیرِ العَملِ لأنَّ عِلمَ ساعَةٍ یُلزِمُ صاحبَه استعمالَه طولَ عُمرِه
( بحارالأنوار ج 2 ص 32 )
نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
بدان که اندکی از علم نیازمند به عملی بسیار است زیرا علم [کسب شده در] یک ساعت، صاحب خویش را ملزم به بکارگیری آن تا آخر عمر می نماید.
در پرتو آموزه های معصومین علیهم السلام زندگی کنیم
با تکثیر این روایات و یا نهادن آنها در وبلاگ خود، در ثواب تاثیرات آن سهیم باشید
التماس دعا
|
اکبر فرحزادی نویسنده این سطور معتقد است تنها مذهب بی نقص و نجاتبخش اسلام شیعی است و بدون هدایت اهل بیت علیهم السلام هرگز نمی توان به مقصد رسید. بیایید همه در نشر آموزه های اهل بیت علیهم السلام کوشا باشیم. |
