بسم الله الرحمن الرحیم

قَالَ رسول الله صلی الله علیه و آله:

 اللَّهُ أَفْرَحُ بِتَوْبَةِ الْعَبْدِ مِنَ الظَّمآنِ الْوَارِدِ وَ الْمُضِلِّ الْوَاجِدِ وَ الْعَقِیمِ الْوَالِدِ

خوشحالی خداوند متعال از توبه بنده اش بیشتر از شخص عطشناک و تشنه ای که به آب می رسد

 و شخص گم شده ای که راه را می یابد و شخص عقیمی است که صاحب فرزند می شود!!!.

( مستدرک‏الوسائل    ج 12    ص 126)

التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:

لَو کانَ فی هذا المَسجدِ مائةُ ألف أَو یَزیدونَ ثُمَّ تَنَفَّسَ رَجُل مِن أهلِ النّارِ

فَأصابَهُم نَفَسُه لَاحتَرَقَ المسجدُ و مَن فیهِ

اگر درون این مسجد یکصد هزار نفر یا بیشتر حضور داشته باشند

و در این هنگام مردی از اهل آتش –جهنم- نفسی بکشد و نفس او به این افراد برسد

به تحقیق مسجد وهر آنکه در آنست از شدتِ سوز آن نفس، آتش می گیرند و می سوزند.

(روضةالواعظین    ج 2     ص508)

التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم

دو روایت زیبا در فضیلت خوف از خداوند متعال

امام صادق علیه السلام: 

مَنْ عَرَفَ اللَّهَ خَافَهُ وَ مَنْ خَافَ اللَّهَ حَثَّهُ الْخَوْفُ مِنَ اللَّهِ عَلَى الْعَمَلِ بِطَاعَتِهِ وَ الْأَخْذِ بِتَأْدِیبِهِ‏

هرکه خداوند متعال را شناخت از او می هراسد

و هرکه از خداوند هراسید این واهمه او را به طاعت حق تعالی 

برانگیخته و خود را با آداب او تادیب می نماید.

(مستدرک‏الوسائل    ج 11     ص228)

**********

علی علیه السلام:

إذا خِفتَ الخالقَ فَرَرتَ إِلَیهِ

هرگاه از خالق متعال ترسیدی به آغوش او می گریزی!!.

(غررالحکم    ص 190)

التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم

عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص عَنْ جَبْرَئِیلَ ع قَالَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ:

 مَنْ أَذْنَبَ ذَنْباً صَغِیراً کَانَ أَوْ کَبِیراً وَ هُوَ لَا یَعْلَمُ أَنَّ لِی أَنْ أُعَذِّبَهُ أَوْ أَعْفُوَ عَنْهُ لَا غَفَرْتُ لَهُ ذَلِکَ الذَّنْبَ أَبَداً

 وَ مَنْ أَذْنَبَ ذَنْباً صَغِیراً کَانَ أَوْ کَبِیراً وَ هُوَ یَعْلَمُ أَنَّ لِی أَنْ أُعَذِّبَهُ أَوْ أَعْفُوَ عَنْهُ عَفَوْتُ عَنْهُ

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله به نقل از حضرت جبرئیل علیه السلام به نقل از حضرت حق تعالی جل جلاله می فرماید:

هر که مرتکب گناهی صغیره یا کبیره شود و به این نکته توجه ننماید که «من» توانا بر عذاب و یا عفو او هستم هرگز آن گناه او را نمی بخشم

و هرکه مرتکب گناهی شود صغیره یا کبیره، ولی بداند که «من» قادر بر آمرزش و یا عذاب نمودن او هستم او را خواهم بخشید.

(وسائل‏الشیعة    ج 16    ص 60 )

التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم

کفارات گناهان

یا

از بین برندگان گناه(5)

حُبّ اهل بیت «علیهم السلام»

امام صادق (علیه السلام) مى‏فرماید:

 إِنَّ حُبَّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ لَیَحُطُّ الذُّنُوبَ عَنِ الْعِبَادِ کَمَا تَحُطُّ الرِّیحُ الشَّدِیدَةُ الْوَرَقَ عَنِ الشَّجَرِ

 «همانا محبت داشتن به ما اهل بیت گناهان بندگان خدا را فرو مى‏ریزد همانطور که بادِشدید برگهاى درخت را بر زمین مى‏ریزد.»

(بحارالأنوار     27     77 )

 توجه به روایت فوق نشان مى‏دهد که محبت و دوستى خاندان پیامبر علیهم السلام یکى از دست گیره‏هاى محکم نجات و هدایت ما در دنیا و آخرت است چنانکه در احادیث بسیار زیادى به اهمیت این امر اشاره شده‏است و به اشکال مختلف شیعیان به کسب این محبت تشویق شده‏اند. در روایتى از نبی مکرم اسلا م صلی الله علیه و آله  آمده‏است:

حُبُّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ یَأْکُلُ الذُّنُوبَ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ

حبّ على ( علیه السلام) گناهان را مى‏خورد و نابود مى‏کند همانطور که آتش هیزمها را خورده و نابود مى‏کند.

(بحارالأنوار     39     257 )

در این مختصر مجال پرداختن به اهمیت و آثار این امر نیست ولى همین مقدار بگوییم که شدّت تاکید معصومین علیهم‏السلام به این امر، باید ما را به فکر فرو برده که چرا پیامبر مکرم اسلام که تمام هم و غمشان تنها هدایت امتش بوده و از دنیاى بى ارزش براى خود و خانواده‏اش چیزى نمى‏خواسته و بهره‏اى نگرفته‏است، تنها چیزى که از امتش خواسته محبت و دوستى خانواده‏اش بوده‏است به نص قرآن کریم؛ اِنّى لا اَسئَلَکُم عَلَیهِ اَجراً الّا المودّةَ فى القربى «یعنى من از شما اجر و پاداشى به جز دوستى با خاندان خود نمى‏خواهم» آیا گمان نمى‏کنید که این خواسته پیامبر از امت نیز براى صلاح و هدایت خود آنها بوده‏است.

«خدایا محبت و دوستى خاندان رسولت علیهم السلام  را در دل ما گنهکاران جاى بده»

بسم الله الرحمن الرحیم

کفارات گناهان

یا

از بین برندگان گناه (4)

کثرت سجده

شخصى آمد خدمت نبى مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) عرض کرد: یا رسول اللّه گناهانم بسیار گشته و اعمالم اندک و ضعیف است.

حضرت پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند:

أَکْثِرِ السُّجُودَ فَإِنَّهُ یَحُطُّ الذُّنُوبَ کَمَا تَحُطُّ الرِّیحُ وَرَقَ الشَّجَرِ

«بسیار سسجده کن زیرا سجده (بر خدا) گناهان را فرو مى‏ریزد همانطور که باد برگهاى درختان را بر زمین مى‏ریزد.»

(بحارالأنوار     82     162 )

در فضیلت سجده، سخن بسیار گفته شده‏است، سجده زیباترین و کاملترین حالت عبودیت و بندگى در برابر مولاىِ روؤف و خالق بى همتاست و در روایات آمده‏است: «نزدیکترین حالت انسان به خداوند مهربان، حالتى است که او در سجده قرار دارد.»

و در روایتى دیگر اینچنین آمده‏است:

«سجده‏هاى خود را طولانى کنید زیرا هیچ عملى بر شیطان سخت‏تر از این نیست که بنى آدم را در سجده ببیند....»

و نقل شده‏است که گروهى خدمت رسول اللّه (صلی الله علیه و آله) رسیدند و عرض کردند: «یا رسول اللّه رفتن به بهشت را براى ما در نزد خدا ضمانت کن».

حضرت پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود:

«باشد امّا در مقابل آن که  شما نیز مرا با سجده‏هاى طولانى یارى کنید»

آن گروه پذیرفتند و حضرت پیامبر(صلی الله علیه و آله) بهشت را براى آنها ضمانت فرمود.

از سلمان فارسى نقل شده‏است که فرمود:

«اگر نبود سجده براى خدا و همنشینى با گروهى که کلام طیب و طاهر مى‏گویند، هر آینه آرزوى مرگ داشتم.»

بسم الله الرحمن الرحیم

بیداری یا خواب؟

امام حسن عسگرى علیه السلام می فرماید:

و اعلَمُوا أنَّ الدّنیا حُلوُها و مُرُّها حُلم و الانتباهُ فی الآخرةِ

بدانید که شیرینی ها و تلخی های دنیا  - مانند- رؤیایی در  خواب اند  و بیداری حقیقی در آخرت است.

(بحارالأنوار     11     149 )

التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم

100 آفت و یا گناه  زبان

قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اَکثَرُ خَطایا ابنِ آدمَ مِن لِسانِه            «بیشترین خطاهای بنی آدم از زبان اوست»

قال رسول الله صلی الله علیه و آله : نِجاهُ المُومنِ فی حِفظِ لِسانِهِ             « نجات مومن در پاسداری از زبانش است»

قال الصادق علیه السلام : ما شیَعهُ جَعفَر اِلا مَن کَفَّ لِسانَهُ             «شیعه جعفر نیست مگر آنکسی که زبانش را کنترل نماید»

تذکرات:

 * تعدادی از آفات مذکور زیر مجموعه گناهان دیگر است و از حیث اهمیت آنها به تفکیک نوشته شده اند.  

 * قطعا گناهان زبان بیشتر از این مقدار است 

* کثرت گناهان زبان باید ما را متوجه خطرات عظیم این عضو کوچک که به مثابه یک مار سمی و مهلک در کمین است نموده و عزم ما را بر کنترل آن جزم ترنماید.

1- دروغ  2 - غیبت  3– خودستایی 4- تمسخر 5 – تهمت 6- فحش 7- کفر گفتن  8- ریاء لسانی 9- تحقیر مردم 10 - تشویق به گناه 11- زور گویی(قلدری) 12- آوازه خوانی 13- منت گذاشتن 14- شوخی زیاد 15- شایعه سازی 16- سوگند زیاد 17- عیب جویی 18- تکفیر مؤمن 19- تصدیق ساحر 20-غش در معامله 21- امر به منکر 22- نهی از معروف 23- اظهار فقر 24- دل شکستن 25- حکم نا حق 26- بد خلقی 27- شوخی با نا محرم 28- تحریف دین 29 - کمک کردن به ظالم  30- لعن و نفرین مسلمانها 31- نمّامی(سخن چینی) 32- جاسوسی بر علیه مسلمین 33- زخم زبان(نیش زدن) 34- سر و صدای آزار دهنده 35-  سخنان شرک آمیز 36- بد سخن گفتن با والدین 37- تملق و چاپلوسی38- ایراد سخنان مفسده انگیز39-ایراد سخنان تفرقه انگیز 40 - تطمیع مردم به اخذ رشوه 41- دعوت به پرداخت رشوه 42- تایید ظلم و ظالم 43- لقب زشت گذاشتن 44- جلوه دادن حق به باطل 45- جلوه دادن باطل به حق 46- پاسخ به سوالاتی که نمی داند 47- نصیحت کردن در ملأ (آشکارا) 48- نصیحت بیش از حد 49- گفتن هر آنچه که می داند 50 - غلو در حق ائمه علیهم السلام 51- شعار دادن های بدون 52- علم اهانت به آیات الهی 53- اهانت به اسلام54- اهانت به اهل بیت علیهم السلام 55- لعن و نفرین به شانس واقبال 56- سخن گفتن عمدی در نماز 57- کوچک شمردن گناه خود یا دیگران 58- ریختن آبروی مؤمن 59 - گمراه کردن زنان 60- گفتن سخنان لغو 61- بدعت گذاشتن در دین 62- مذمت کردن مؤمنین و نیکوکاران 63- صحبت کردن های سرد و تلخ و بی روح 64- پرسش از اموری که دانستن آنها گناه است 65- ایجاد زمینه برای ارتکاب گناه دیگری 66- مِراء(جرّ و بحث های بی فایده ونفسانی) 67- هر گونه صدا و سخن در جهت ترساندن مردم 68- تقلید صدا به قصد استهزاء و آزار 69- جزع و شِکوه از مشیت های الهی 70- زیاد ایراد گرفتن از دیگران 71- مدح فاجر(ستایش از گنهکار) 72- گفتن سخن حق در جایی که نباید گفت 73- افشای اسرار مردم یا اسرار خود 74- تهدید و ایجاد رعب و وحشت 75- انداختن کار خود بر گردن دیگران 76- اشاعه فحشاء(پخش نمودن گناهان دیگران) 77- با طنّازی صحبت کردن خانمها با نا محرم و بعضی از محارم 78- شماتت زیاد خطا کاران و مصیبت زدگان 79- گفتن هر گونه خبر و سخن که صحّت آن را نمی داند 80- تعلیم راههای انجام گناه 81- تعلیم امور باطل(سحر و جادو، موسیقی ...) 82- تضعیف روحیه مجاهدان 83- ناامید کردن مردم از رحمت خدا 84- امید زیاد دادن به گنهکاران85- شهادت باطل و دروغ 86- توثیق فاسق(مؤثق جلوه دادن گنهکار) 87- زیاد در خواست نمودن از مردم 88- تحسین و تایید گنهکار 89- گفتن سخنان تحریک کننده شهوت 90- واسطه انجام گناه شدن بین دو نفر 91- تفاخر به آباء و ثروت و فرزندان و ... 92- تایید سخن کسی که صحت کلام او را نمی داند 93- اعتراف به گناه در نزد غیر خدا 94- بد و بیراه گفتن به حوادث بلا گونه 95- ذلیل نمودن نفس خویش(گفتن سخنان ذلّت آمیز) 96- اکرام شخص ثروتمند به خاطر ثروتش 97- اهانت به فقیر به خاطر فقرش 98- بسیاری از تعارفات روزمرّه مثل (قربونت بشم، فدات بشم و ..) 99- کوچک شمردن کارهای خیر دیگران 100- عدم تقیه در جایی که باید تقیه کرد.

در تکثیر این نوشتار سهیم باشید.

بسم الله الرحمن الرحیم

علم بهتر است یا ثروت؟

علی علیه السلام: الْعِلْمُ أَفْضَلُ مِنَ الْمَالِ بِسَبْعَةٍ الْأَوَّلُ أَنَّهُ مِیرَاثُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمَالَ مِیرَاثُ الْفَرَاعِنَةِ الثَّانِی الْعِلْمُ لَا یَنْقُصُ بِالنَّفَقَةِ وَ الْمَالُ یَنْقُصُ بِهَا الثَّالِثُ یَحْتَاجُ الْمَالُ إِلَى الْحَافِظِ وَ الْعِلْمُ یَحْفَظُ صَاحِبَهُ الرَّابِعُ الْعِلْمُ یَدْخُلُ فِی الْکَفَنِ وَ یَبْقَى الْمَالُ الْخَامِسُ الْمَالُ یَحْصُلُ لِلْمُؤْمِنِ وَ الْکَافِرِ وَ الْعِلْمُ لَا یَحْصُلُ إِلَّا لِلْمُؤْمِنِ خَاصَّةً السَّادِسُ جَمِیعُ النَّاسِ یَحْتَاجُونَ إِلَى صَاحِبِ الْعِلْمِ فِی أَمْرِ دِینِهِمْ وَ لَا یَحْتَاجُونَ إِلَى صَاحِبِ الْمَالِ السَّابِعُ الْعِلْمُ یُقَوِّی الرَّجُلَ عَلَى الْمُرُورِ عَلَى الصِّرَاطِ وَ الْمَالُ یَمْنَعُهُ

علی علیه السلام می فرماید: علم بهتر از ثروت است به 7 دلیل:

1-    علم میراث انبیاء است و ثروت میراث فرعون ها

2-    علم با انفاق کم نمی شود ولی ثروت با انفاق کم می شود.

3-     مال نیازمند نگهبان است ولی علم نگهبان صاحبش می باشد.

4-    علم با صاحبش وارد کفن – و قبر- می شود ولی مال - از همراهی صاحبش - باز می ماند.

5-     مال هم نصیب مؤمن و هم نصیب کافر می شود ولی علم – و معرفت خاص و نجاتبخش- تنها نصیب مؤمن می شود.

6-    همه مردم در امر دینشان به صاحب علم نیازمندند و به صاحب مال نیازی ندارند.

7-    علم مرد را بر گذر از پل صراط قوت می بخشد ولی ثروت او را – از گذر نمودن از صراط- منع می نماید.

(بحارالأنوار    ج 1    ص185)

بسم الله الرحمن الرحیم

فضیلت وضو، سلام، صدقه

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَسْبِغِ الْوُضُوءَ تَمُرَّ عَلَى الصِّرَاطِ مَرَّ السَّحَابِ أَفْشِ السَّلَامَ یَکْثُرْ خَیْرُ بَیْتِکَ أَکْثِرْ مِنْ صَدَقَةِ السِّرِّ فَإِنَّهَا تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید: وضوی کامل – وشاداب- بگیر تا از پل صراط مانند ابرها – با آرامش و راحت- بگذری. سلام را آشکار نما تا برکات وخیر زندگی ات بیشتر شود. زیاد صدقه بده زیرا صدقه آتش غضب الهی را خامموش می سازد.( وسائل‏الشیعة    ج 1    ص 489)