بسم الله الرحمن الرحیم

زنده داشتن قیام عاشورا یا مکتب عاشورا؟

(معنای واقعی «لبیک یا حسین علیه السلام» )

معنای واقعی «هل من ناصر ینصرنی»)

ساده و کوتاه عرض نمایم:

یکی از افتخارات ما شیعیان زنده نگه داشتن قیام عاشورا و مجالس عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت آقا ابا عبدالله الحسین علیه السلام است. افتخار به اینکه پس از هزار و چهار صد و اندی سال هنوز خورشید عاشورا در حال درخشش بی نظیر است و نه تنها ذره ای از فروغ آن کاسته نشده بلکه هر سال بیشتر از سال قبل بر درخشش و نورانیت آن افزوده گشته است.

این سخن سخنی تازه نیست و نیازی به اثبات ندارد ولی آنچه مهم و قابل ذکر است این است:

آیا به راستی ما چه چیز را زنده داشته ایم؟ قیام امام علیه السلام یا مکتب امام حسین علیه السلام؟

شاید بپرسید چه فرقی بین این دو است؟ و مگر قیام امام غیر از مکتب اوست؟ اما پاسخ نگارنده:

بله؛ فرق بسیار است! آنچه ما در طول این سالها بزرگ داشته و زنده نگه داشته ایم [البته با عنایات حقتعالی و نه فقط خواست ما] یاد برهه ای از تاریخ و حوادث غمبار و جانسوز آنست و بس!! حادثه ای به نام قیام امام حسین علیه السلام که البته بخشی از مکتب حسینی است و نه همه آن ! و از طریق برپایی مجالس عزا و زنده نگه داشتن محرم و ....

اینها تنها زنده نگه داشتن قیام آقا امام حسین علیه السلام است و نه چیز دیگر ولی مکتب امام علیه السلام چیزی دیگر و بسیار فراتر از این حادثه است که متاسفانه بسیار کمرنگ و در حاشیه به آن پرداخته شده است! .

مکتب امام حسین علیه السلام مکتب عشق به حقتعالی و مکتب جانباری در راه اوست؛  مکتب امام حسین علیه السلام مکتب ایثار جان و فرزند و همه چیز خود در راه «سعادت انسانها و هدایت آنها»ست.

 مکتب امام حسین علیه السلام مکتب محبت ورزی، نوع دوستی، صداقت و پاکدامنی است؛ مکتب انسانیت و عبودیت است؛ مکتب ترک گناه و دوری از زشتی ها و پلیدی هاست.

 مکتب امام حسین علیه السلام تنها حرف زدن و شعار دادن و اشک ریختن نیست؛ مکتب «عمل» است و معنای «لبیک یا حسین» اطاعت عملی از اوست و نه تنها گفتن اینکه « تو را دوست دارم و جانم را فدایت می نمایم!».

 او از ما «عمل صالح» می خواهد و بس.

و اگر او همه عزیزانش را آگاهانه به مسلخ  کربلا می برد و خون آنها را نثار دین می کند هدفش تنها و تنها [چنانکه خود فرمود] «اصلاح امت جدش نبی اکرم صلی الله علیه و آله» است و احیای دو فریضه مهم و انسان ساز «امر بمعروف و نهی از منکر» و نه اینکه فقط خواسته باشد من و تو در عزایش رخت سیاه به تن کرده و اشکی نثار نماییم!!

دقت کنید: او در پی «اصلاح امت» است. اصلاح امت گاه به مبارزه با ظلم یزیدیان  و ظالمان روزگار است و هر آنچه یک مبارزه طلب می نماید و گاه به خود سازی من و تو و هدایت گری ما نسبت به آحاد امت آن نبی رحمت است.

بله مکتب امام حسین علیه السلام مکتب اسلام ناب محمدی است مکتب احیای آموزه های دین و عمل به آنهاست و خواست امام از ما چیزی علاوه بر [آنچه که ما البته به نحوی بسیار خوب به آن توجه نموده ایم یعنی] زنده نگه داشتن نام و یاد و قیام امام حسین علیه السلام است و آن «انسان شدن من و تو»ست . شیعه بودن من و تو . الگو بودن من و تو . و در یک کلام مسلمانی واقعی و مؤمنی پرهیزکار بودن.

او محتاج اشک و عزاداری ما نیست و اگر اشک و عزاداری او در مکتب اسلام این قدر پر بهاست تنها و تنها برای اینست که من و تو راه را یافته و به مقصد نهایی خلقت نائل آییم.

و تنها در این صورت است که می توان گفت:

ما به «هَل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی» امام حسین علیه السلام لبیکی شایسته و صحیح گفته ایم و او را در رسیدن به هدفش که همانا «اصلاح امت جدش» بوده است یاری رسانده و از خو د راضیش ساخته ایم.

وگرنه اگر محرم ها و عاشوراها بیایند و بروند و ما همچنان مانند سابق بوده و تغییری در خود حس نکنیم آیا ما پاسدار این خونهای گرانبها و بی بدیل بوده ایم؟

آیا اماممان از ما راضی و خوشنود گشته است؟

آیا یزیدیان از ما غضبناک و ناخرسند گشته اند؟  

برادر و خواهر من!

تو را به خون آقا امام حسین علیه السلام اندکی به این سخنان توجه نما و در صورت منطقی و صحیح بودن این مطالب خود را دریاب و تمام تلاش خود را برای پاس داشت این خونهای ثمین به کار بگیر و با «خود سازی» و «دگر سازی» امام خود را از خود راضی بدار.

به امید برخورداری از شفاعت آقا امام حسین علیه السلام .

اللهم ارزقنا شفاعه الحسین علیه السلام یوم الورود و ثبت لی قدم صدق عندک مع الحسین و اصحاب الحسین علیه السلام

والسلام

در نشر این مقاله کوشا باشید.

      برگرفته از سایت www.aramesh-javidan.ir