بسم الله الرحمن الرحیم

دعا (4)

 در این بحث هم مجددا قسمت عوامل غیر زمانى مؤثر در استجابت دعا را مورد بررسى قرار مى‏دهیم.

 عواملى که در جلسه قبل به آن اشاره کردیم عبارت بودند از: 1)الحاح و اصرار در دعا 2) همراه بودن دعا با عمل صالح 3) زیاد دعا کردن 4) صلوات قبل از دعا 5)به زبان آوردن حوائج 6)دعا کردن در پنهان (مثل نیمه شبها) 7)دعا در رخاء (در حال آسایش‏و به دور از سختى‏ها) 8)تعمیم در دعا (عمومیت در دعاهایمان براى مؤمنین و مؤمنات) 9)تقدیم دیگران بر خود.

 دیگر از عوامل مؤثر دعا در نزد قبر امام حسین علیه السلام‏است. در روایت آمده که دعا در نزد قبر امام حسین علیه السلام‏ از ادعیه مستجاب است و انشاءالله بى‏برو برگرد اجابت مى‏شود.

مى‏فرمایند: «خداوند در عوض قتل امام حسین علیه السلام درکربلا این را قرار داده است که

اولا: امامت در ذریه حضرت باشد و دیگر اینکه شفا را در تربت امام حسین علیه السلام قرار داده است، (خوردن خاک و گل حرام است ولى خوردن تربت آقا امام حسین  علیه السلام به قصد شفا حرام نیست) و سوم اینکه دعا را در کنار قبرش اجابت مى‏کند».

 دیگر از عوامل مؤثر در اجابت بحث ولایت است.

ابوذر غفارى مى‏گوید نبى مکرم اسلام‏صلى الله علیه وآله فرمود:

 فَإنّا مَنازِلَ الهُدى‏ و أئِمةَ التُّقى‏ و بِنا یُستَجابُ الدُّعاء و یَدفعُ البَلاءُ و بِنا یَنزِل الغیثُ مِنَ السَّماءِ

 تمام توفیقات و خیرات اگر ائمه نبودند آن خیرات هم نبود یعنى حضرت مى‏فرمایند: چون ما هستیم دعاى شما اجابت مى‏شود ما منزلهاى عبادت هستیم؛ ما راهنمایان تقوى و پرهیزگارى هستیم...»؛

 این خیلى مهم است که ما اگر مى‏خواهیم دعاهایمان اجابت شود باید ولایت داشته باشیم و این غیر از صلوات است که آن را در عوامل اجابت دعا بیان کردیم، «خود ولایت». اینکه ما طوق ولایت ائمه ‏علیهم السلام را دور گردن داشته باشیم؛ اگر این طوق نباشد دعاها بالا نمى‏رود؛ دعاهایمان در آن حجابها گرفتار مى‏شود؛ ولایت آن پرده‏ها و حجابها را مى‏دَرد و دعا سریع بالا مى‏رود.

از عواملى که بسیار در دعاها وارد شده ولایت و محبت اهل بیت‏ علیهم السلام است و تولّى و تبرّاى آنها از عوامل مؤثر اجابت در دعاست. شما مى‏دانید اگر ولایت نباشد نماز هم قبول نیست‏

نمازِ بى ولایت بى نمازیست‏

عبادت نیست نوعى حقه بازى است‏

نماز بى ولاى او عبادتیست بى وضو

به منکر على بگو نماز خود قضا کند

 لذا ما باید یکى از چیزهایى که همیشه مدنظر داشته باشیم -تا نه تنها دعاهایمان بلکه تمام اعمالمان مورد تأئید قرار گیرد- ولایت مدار بودن است.

ولایت اهل‏بیت‏علیهم السلام هم مقداریش بر مى‏گردد به معرفت اهل‏بیت‏علیهم السلام و آن هم نه به اینکه برویم به دنبال اینکه امام‏علیه السلام چه موقع متولد شدند؟ چه موقع از دنیا رفتند؟ و ... بلکه امام‏شناسى به این معنا که نقش تکوینى امام‏علیه السلام را در زندگیمان بشناسیم. سیره عملى معصومین‏علیه السلام را دقیقا بشناسیم و فرمایشات معصومین علیه السلام‏را دقیقا نصب‏العین خود قرار دهیم؛ اگر ولایت نباشد تمام عمر ما به فنا رفته است. اگر ولایت نباشد جهاد و جبهه ما هم بیهوده است. ما که على‏علیه السلام را به عنوان ولى قبول داریم؛ راجع به ولایت حَقّه‏ى ایشان چقدر تحقیق کرده‏ایم؟ نسبت به امام زمان علیه السلام‏چقدر تحقیق داشته‏ایم؟ راجع به اینکه امام‏علیه السلام در زمان غیبت از ما چه خواسته است؟ اینها نشان مى‏دهد که ما خود را به ولایت اهل‏بیت‏علیهم السلام متصل کرده‏ایم یا نه؟ وگرنه اگر اینها نباشد؛ این چه ولایتى است؟! صِرف ادّعا که ولایت نیست؛ خیلى‏ها در زمان خود ائمه‏علیهم السلام ادعاى ولایت مى‏کردند ولى موقع عمل که مى‏رسید جا مى‏زدند و شانه خالى مى‏کردند آیا ما از آنها هستیم یا نه، از کجا معلوم که وقتى آقا امام زمان علیه السلام‏بیاید پشت ایشان باشیم؟ مگر در روایات نیست که وقتى امام‏علیه السلام تشریف مى‏آورند؛ خیلى‏ها منکر مى‏شوند و مى‏گویند: این دینى که امام‏علیه السلام آورده است؛ دین نیست!! و خیلى‏ها که منتظر امام زمان‏علیه السلام بوده‏اند و «دعاى عهد»ها و «زیارت جامعه»ها خوانده‏اند هم امام‏علیه السلام را انکار مى‏کنند، زیرا دعایشان بى‏معرفت بوده است و نفهمیده‏اند که امامشان‏علیه السلام کیست؟ و امام‏علیه السلام از آنها چه مى‏خواهد؟ خودشان را آماده نکرده‏اند، لذا ما باید اهل تحقیق باشیم؛ شبى چند صفحه راجع به تکمیل ولایتمان بخوانیم و آن را به هر بهانه‏اى ترک نکنیم. ما چگونه مدعى هستیم که شیعه امام زمان‏علیه السلام هستیم، در حالى که مى دانیم خداوند از انسان کسل و تنبل بدش مى‏آید و ما هم متاسفانه اینچنین هستیم؟؛ لذا کار سخت است هر لحظه‏اى که از دست مى‏دهیم فرداى قیامت جاى حسرت خوردن است. انشاءالله ما با معرفت اهل‏بیت‏علیهم السلام در قیامت در نزد آنها رو سفید باشیم و از دست ایشان آب کوثر بنوشیم.

 در انتها به چند روایت دیگر از روایاتى که در این زمینه وارد شده است اشاره مینایم؛ رسول الله‏صلى الله علیه وآله مى فرمایند:

مَنْ تَخَتَّمَ بِالْعَقِیقِ قُضِیَتْ حَوَائِجُهُ‏

«هر که انگشتر عقیق به دست داشته باشد؛ حوائج او برآورده مى‏شود»

 و نیز مى‏فرمایند:

دعاءُ أطفالِ أمَّتی مُستَجابٌ ما لَم یُقارِفُوا الذُّنوبَ‏

«دعاى کودکان امت من مستجاب است مادامى که به گناهان آلوده نشده باشند»

 ونیز فرمودند:

یَقولُ اللهُ عزَّ و جلَّ: مَن سَألَنی و هُوَ یَعلمُ أنّی أَضُرُّ و أنفَعُ أُستُجیبَ لَه‏

«خداوند متعال مى فرماید: هر که از من چیزى را مسالت نماید در حالى که مى‏داند نفع و ضرر او در دستان من است؛ دعاى او را اجابت مى‏نمایم»

 و در خصوص این روایت آخر لازم است قدرى توضیح دهم. حضرت مى‏فرمایند: بنده، باید بداند که تمام امور در دست خداند متعال بوده و هیچ امرى بدون اجازه و اذن او واقع نخواهد شد؛ لذا یک مومن واقعى بدین ترتیب تمام توجهش تنها و تنها به او بوده و به او امید داشته و از او درخواست مى نماید. و این چنین شخصى از غیر او قطع امید نموده و فقط او را ولى نعمت خود دانسته و او را بندگى مى‏نماید. و این نوعى توحید افعالى است. البته عوامل دیگرى نیز در اجابت دعاها موثر است که ما به همین مقدار بسنده مى‏نماییم.

ادامه دارد .................

لطفا با درج نظرات خود در قسمت

«نظرات دیگران»

مرا در جهت بهتر شدن مطالب یاری نمایید

با تشکر

التماس دعا