از امام صادق علیه السلام  

در باره پندهاى خداوند متعال  به حضرت عیسى بن مریم علیهما السلام،

قسمت (8)

یَا عِیسَى قُلْ لَهُمْ قَلِّمُوا أَظْفَارَکُمْ مِنْ کَسْبِ الْحَرَامِ وَ أَصِمُّوا أَسْمَاعَکُمْ عَنْ ذِکْرِ الْخَنَى وَ أَقْبِلُوا عَلَیَّ بِقُلُوبِکُمْ فَإِنِّی لَسْتُ أُرِیدُ صُوَرَکُمْ

اى عیسى! به آنها بگو دست از کسب حرام بردارید و گوش هایتان را از گفتار ناصواب بربندید؛ با «دل های خویش» به سوی من رو کنید [نه با صورتهای خود] زیرا من صورت های شما را نمی خواهم.  

یَا عِیسَى افْرَحْ بِالْحَسَنَةِ فَإِنَّهَا لِی رِضًى وَ ابْکِ عَلَى السَّیِّئَةِ فَإِنَّهَا لِی سَخَطٌ وَ مَا لَا تُحِبُّ أَنْ یُصْنَعَ بِکَ فَلَا تَصْنَعْهُ بِغَیْرِکَ وَ إِنْ لُطِمَ خَدُّکَ الْأَیْمَنُ فَأَعْطِ الْأَیْسَرَ وَ تَقَرَّبْ إِلَیَّ بِالْمَوَدَّةِ جُهْدَکَ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِینَ

اى عیسى! به انجام حسنه شاد باش که خشنودى من در آنست و بر «سیئه» خویش گریه کن زیرا مرا به خشم آورد. آنچه نمی خواهى با تو انجام دهند  با دیگران مکن؛ اگر بگونه راستت سیلى زدند گونه چپت را پیش آر؛ تا توانستى به سبب مودت [و دوستى با دیگران] به من تقرب بجوى و از نادانها رو گردان.

یَا عِیسَى قُلْ لِظَلَمَةِ بَنِی إِسْرَائِیلَ الْحِکْمَةُ تَبْکِی فَرَقاً مِنِّی وَ أَنْتُمْ بِالضَّحِکِ تَهْجُرُونَ أَتَتْکُمْ بَرَاءَتِی أَمْ لَدَیْکُمْ أَمَانٌ مِنْ عَذَابِی أَمْ تَتَعَرَّضُونَ لِعُقُوبَتِی فَبِی حَلَفْتُ لَأَتْرُکَنَّکُمْ مَثَلًا لِلْغَابِرِینَ ....

اى عیسى! به ستمکاران بنى اسرائیل بگو: «حکمت و دانش به خاطر دوری ازمن گریانست در حالی که  شما با خنده از من دور می شوید! آیا گمان دارید که  برات آزادى از [آتش] من دارید یا امان نامه از عذابم دریافت کرده اید!؟ و یا اینکه خود را عمدا در معرض کیفرم قرار داده اید!؟  به خودم سوگند شما را عبرت آیندگان سازم. .....