بسم الله الرحمن الرحیم

کفارات گناهان

یا

از بین برندگان گناه(5)

حُبّ اهل بیت «علیهم السلام»

امام صادق (علیه السلام) مى‏فرماید:

 إِنَّ حُبَّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ لَیَحُطُّ الذُّنُوبَ عَنِ الْعِبَادِ کَمَا تَحُطُّ الرِّیحُ الشَّدِیدَةُ الْوَرَقَ عَنِ الشَّجَرِ

 «همانا محبت داشتن به ما اهل بیت گناهان بندگان خدا را فرو مى‏ریزد همانطور که بادِشدید برگهاى درخت را بر زمین مى‏ریزد.»

(بحارالأنوار     27     77 )

 توجه به روایت فوق نشان مى‏دهد که محبت و دوستى خاندان پیامبر علیهم السلام یکى از دست گیره‏هاى محکم نجات و هدایت ما در دنیا و آخرت است چنانکه در احادیث بسیار زیادى به اهمیت این امر اشاره شده‏است و به اشکال مختلف شیعیان به کسب این محبت تشویق شده‏اند. در روایتى از نبی مکرم اسلا م صلی الله علیه و آله  آمده‏است:

حُبُّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ یَأْکُلُ الذُّنُوبَ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ

حبّ على ( علیه السلام) گناهان را مى‏خورد و نابود مى‏کند همانطور که آتش هیزمها را خورده و نابود مى‏کند.

(بحارالأنوار     39     257 )

در این مختصر مجال پرداختن به اهمیت و آثار این امر نیست ولى همین مقدار بگوییم که شدّت تاکید معصومین علیهم‏السلام به این امر، باید ما را به فکر فرو برده که چرا پیامبر مکرم اسلام که تمام هم و غمشان تنها هدایت امتش بوده و از دنیاى بى ارزش براى خود و خانواده‏اش چیزى نمى‏خواسته و بهره‏اى نگرفته‏است، تنها چیزى که از امتش خواسته محبت و دوستى خانواده‏اش بوده‏است به نص قرآن کریم؛ اِنّى لا اَسئَلَکُم عَلَیهِ اَجراً الّا المودّةَ فى القربى «یعنى من از شما اجر و پاداشى به جز دوستى با خاندان خود نمى‏خواهم» آیا گمان نمى‏کنید که این خواسته پیامبر از امت نیز براى صلاح و هدایت خود آنها بوده‏است.

«خدایا محبت و دوستى خاندان رسولت علیهم السلام  را در دل ما گنهکاران جاى بده»