بسم الله الرحمن الرحیم

سدّ

روزى یکى از دوستان نزد من آمد در حالى که بسیار شگفت زده و متعجب مى‏نمود، جریان را جویا شدم و او گفت: «در اخبار شنیدم که فلانى به خاطر فلان عمل بازداشت شد!؟» گفتم: «خوب مگه چیه!؟» و او پاسخ داد: «خوب خیلى عجیبه که او با چنان شخصیت و بزرگى علمى و در چنان مقام و منزلت اینچنین گرفتار شیطان شده و سقوط نماید!»

گفتم: «هم عجیبه و هم نیست عجیبه از آن جهت که تو نیز اشاره کردى و عجیب نیست از این جهت که من مى‏گویم: بگذار با یک مثال قضیه را باز کنم قطعا شنیده‏اى که گاه برخى از «سدّ»ها گرفتار شکستگى و ریزش شده و در اثر آن، حوادثى هولناک و خطرناک رخ داه است؟

گفت: «بله گاه در اثر زمین لرزه و گاه حتى بدون آن، چنین اتفاقاتى افتاده است.»

گفتم: «احسنت اما آیا دقت کرده‏اى علت آن چیست؟»

گفت: «خوب معلومه دیگه، سدّ ضعیف بوده و بر اثر فشار آب یا عوامل دیگر نظیر زلزله شکسته است.»

گفتم: «بله درست گفتى: اما نکته ى مهم دیگرى نیز هست که باید به آن توجه نمود؛ گاه هنگام ساختن یک سد و هنگام ریختن سیمان و بتون دقت کافى به عمل نیامده و یک یا چند روزنه و شکاف بسیار کوچک و حتى نامعلوم در بدنه سدّ باقى مانده است و پر واضح است که آب نیز با کسی تعارف ندارد و به راحتى از روزنه‏هاى موجود عبور مى‏نماید و در اثر مرور زمان موجب بزرگتر شدن شکاف‏ها و اتفاقات ذکر شده مى‏شود.

حتما یادت هست که در کتابهاى درسى داستان پطرس پسر فداکار هلندى ذکر شده بود همان کودکى که انگشت خود را در شب سرد زمستان درون روزنه‏ى کوچک سد نموده بود تا بزرگ نشده و با شکستن سد مردم شهر به خطر نیفتند؟!

حال گاه روزنه دیده مى‏شود مانند آنچه در داستان پطرس شنیدیم و گاه روزنه‏اى بسیار مخفى است که در نگاه اول دیده نمى‏شود، بلکه نیازمند به دقت بیشتر و کاوش دقیق‏تر است.

مَثَل فلان شخص که نام بردم مثل این سد است و روزنه‏هاى درون آن.

گفت: «چطور؟»

گفتم: «اگرچه او سالها در مسیرى گام نهاده بود که درست و شرعى بود، اما در هنگام ساختن سد ایمان خود و در ایام مجاهده با نفس و مبارزه با شیطان به برخى از رذایل پنهان و البته مهم خود توجه نداشته و جهت قلع آنها از درون خویش و بیرون نمودن آنها کارى نکرده است، ـ دقیقا مانند همان روزنه‏هاى کوچک و ناپیدا ـ و چون در طول سالیان به آنها بى توجهى شده است، آنها کم کم در اثر فشار دسیسه‏هاى شیطان؛ بزرگ و بزرگتر شده و کارى که نباید مى‏شد اتفاق افتاده است.  

بله اگر فلان بزرگ و بهمان انسان، ـ ولو عالم ـ سقوط مى‏کند، به دلیل آن است که خودسازى و مجاهده با نفس او ناقص بوده و غفلت او از این رذایل کوچک و در ظاهر غیر مهم موجب هلاکت و سقوط او را فراهم کرده است.

انسان عاقل کسى است که هیچ گناه و رذیله‏اى را کوچک نشمرده و پیش از آنکه آن گناه و یا رذیله‏ى نفسانى قوت بگیرد و موجبات هلاکت او را فراهم آورد به قلع و قمع آنها مى‏پردازد.

فراموش نشود چنانکه فشار آب پشت سدّ فشارى دائمى و مستمر است، توطئه‏ها و مکرهاى شیطان لئیم نیز دائمى و همیشگى است. حتى در برخى روایات آمده است «تا از پل صراط نگذشته‏اى ـ از مکر شیطان ـ ایمن مباش».

او هر آن در کمین و مترصد ضربه زدن به انسان است، هر قدر که بالاتر هم روى کار تمام نمى‏شود؛ چنانکه هر چه سد بزرگتر و محکم‏تر باشد فشار پشت سد نیز بیشتر خواهد بود.

و البته عده‏اى نیز مانند «قلوه سنگ» اند که با جریان آب به هر طرفى مى‏روند و اصلاً مقاومتى در برابر شیطان ندارند آنها تکلیفشان از اول روشن است و شیطان دیگر روى آنها سرمایه گذارى نمى‏کند. همت اصلى شیطان گمراه کردن انسان‏هاى مقاوم و مؤمن است. کسى که خودش در حال رفتن است، هول دادن او ضرورتی ندارد، کسى را که مقاومت کرده و همراه نمى‏شود، در معرض فشار و هول دادن‏هاى شیطان است.

و اگر غفلت ورزد بى تردید گاه در یک لحظه ضربه فنى مى‏شود. از این رو باید همیشه مراقب افکار، رفتار و اعمال خود بود تا روزنه‏هاى احتمالى را شناسایى نماییم. و مانع تبدیل شدن آنها به شکاف و شکستن «سدّ ایمان» در برابر «مکر شیطان» گردیم.

لطفا با درج نظرات خود در قسمت

«نظرات دیگران»

مرا در جهت بهتر شدن مطالب یاری نمایید

با تشکر

التماس دعا