نیمه‌ی پر یا نیمه‌ی خالی؟!

به من می‌گفت :«وقتی به لیوان آب نگاه می‌کنی همیشه نیمه‌ی پر آن را ببین، نه نیمه‌ی خالی آن را» و با این سخن می‌خواست «مثبت‌اندیشی» را در من تقویت کند.

روزی به او گفتم: «برای آنکه بدانیم نصف لیوان، پر است یا مثلاً یک‌سوم آن، چه باید کرد؟» و او گفت: «خوب معلوم است باید به همه‌ی لیوان نگاه کرد».

گفتم : «پس نباید «همیشه» به نیمه‌ی پر لیوان نگاه کرد بلکه گاه لازم است به تمام لیوان نگریست».

اگر درست دقت کنیم در می‌یابیم: همان‌گونه که «منفی‌نگری» [یعنی توجه به نیمه‌ی خالی لیوان] امری غلط و خسارت‌بار است؛ مثبت‌اندیشی [یعنی توجه دائم به نیمه پر لیوان] نیز گاه خسارت‌بار و غلط است.

این چنین شخصی دیگر توجه به نقاط ضعف و ویژگی‌های منفی خویش ندارد و در نتیجه برای رفع آنها تلاش نمی‌کند.

برای مثال اگر کسی «لک» روی صورتش را نبیند برای پاک کردن آن اقدامی نمی‌کند.

به جای «ناقص‌بینی»، «واقع‌بینی» را سرلوحه زندگی قرار دهیم.

و البته در جای خویش و به ضرورت به نیمه پر و یا نیمه خالی، بنگریم.

توجه به داشته‌ها و ناداشته‌ها هر یک در جای خود، ضروری است.
برگرفته از کتاب تلنگر [الف. ف (امیدوار)]