بسم الله الرحمن الرحیم

پیراهــــن سفیــــد

شاید کسی نباشد که در طول عمر خویش پیراهن، کفش و یا شلواری سفید به تن نکرده باشد و به طور حتم هر که چنین کرده باشد حتما به یاد دارد که هنگام عبور از خیابان و .... توجهش به پیرامون، بسیار بیشتر ودقیقتر بوده است. توجه به اینکه کجا قدم می گذارد؟ کجا می نشیند؟ جایی که می نشیند تمیز است و یا خاک آلود؟ و اگر خاک آلود باشد با دستمالی به پاک سازی آن پرداخته و یا از آن اجتناب نماید؟ زیرا  پیراهن، شلوار و کفش سفید خاصیتی دارد که دیگر لباسها کمتر واجد آن هستند. بله آنها با کوچکترین آلودگی و ناچیز ترین لکه را نشان داده و به راحتی از «اوج زیبایی» به «قعر زشتی» سقوط می کنند و دقیقا به همین دلیل است که صاحب این البسه، تمام توجه خویش را به حفظ و نگهبانی از آنها معطوف می دارد.

اما این سخنان بهانه ای بود برای ذکر این مطلب :

در این شبها [شبهای قدر] و روزهای ماه مبارک که خداوند متعال وعده‌ی غفران و آمرزش بی حساب و آسان به بندگان پر خطا و غافل خویش داده است؛

 در این شبها  و روزهاکه درهای هشت‌گانه بهشت کاملا باز و درهای هفت‌گانه جهنم! کاملا بسته اند؛

در این شبها و روزهاکه عده‌ی کثیری خود را به دریای رحمت واسعه‌ی آن رؤوف بی همتا رسانده و در آن غوطه می خورند؛

در این ماه مبارک که حتی تنبل‌هایی مثل من، نیز می توانند با اندکی حرکت و به خود تکان دادن [و لو سینه خیز] خود را مشمول این الطاف و عطیه‌های بی حساب الهی نموده و به فضل او امیدوار باشند؛

 [چرا که وقتی در این ماه حتی شیاطین و در راس آنها ابلیس لئیم نیز چشم امید به رحمت او بسته و امید بخشش دارند؛ من و امثال من مگر خیلی بدبخت و شقی  باشیم که نتوانیم به قطره ای از آن بحر بی کران خود را مرطوب نماییم]

در این ماه ....

هر که به این ضیافت باریافت و ارتباطی با خالق مهربان برقرار ساخت و از او طلب آمرزش نمود؛ باید خود را کاملا آمرزیده دیده و باور کند که او بخشیده شده است![مضمون روایت] و گویا خلعت سفیدی به او اعطا گردیده است.

پس ای تشنگان رحمت الهی!  پس‌ از هر شب قدر و در انتهای ماه رمضان باور کنیم که آن کریم بزرگوار روح آلوده‌ی ما را از دَنَس  گناهان پاک نموده و آن را سفید و نورانی ساخته است.

آری روحی مطهر، نورانی و سفید.

و اکنون است که باید تمام توجه خویش را به حفظ این خلعت سفید معطوف داشته و [مانند آن البسه سفید که ذکر آنها رفت؛] مراقب آن باشیم؛ مراقب کوچکترین آلودگی گناه، جهل، غفلت و نسیان، که هریک می تواند به سادگی و البته بسیار بی رحمانه!، لذت داشتن آن خلعت زیبا و نورانی را از ما سلب نموده و مجددا ما را در منجلاب گناه، لجنزار نسیان و مرداب غفلت گرفتار سازد.

و یادمان باشد: چنانکه هرگز با یک پیراهن سفید حتی وارد انبار ذغال نمی شویم [زیرا حتی اگر به جایی برخورد نکنیم باز هم گرد و غبار پراکنده ذغال موجود در هوا، بر روی لباس ما می نشیند] نباید با وجود این روح پاک و عطیهِ‌ی  نورانی، حتی نزدیک گناه گشته و یا به فکر گناه باشیم؛ زیرا نزدیکی به گناه و فکر آن مانند ورود به انبار ذغال و یا حرکت بر لبه پرتگاهی مهلک و عمیق است که ........

و اینک در انتهای ماه مبارک رمضان

پیراهن سفیدتان مبارک باد

و

انشاء الله هرگز محروم از زیبایی و درخشندگی آن نشوید.

والسلام - التماس دعا