جثه‌ای باریک و نحیف داشت، قدی کوچک و سری نسبتاً بزرگ اما قدرتی مافوق تصور!

خیلی‌ها از دیدنش به لرزه افتاده و مو بر بدنشان راست می‌شد. یک تنه صدها، هزاران، و میلیون‌ها را حریف بود. موجودی کاملاً بی‌رحم که به صغیر و کبیر رحم نمی‌کرد و گاه حتی شهری را ویران می‌کرد.

نامش کبریت بود. بله، چوب کبریت با آن جثه‌ی ظریف و کوچکش آن‌چنان قدرتی دارد که توصیف شد.

چه بسا ثواب‌های فراوان که در طول سالیان دراز عمر، با سختی و مشقت کسب کرده‌ایم و این «کثرت» ما را می‌فریبد.

خیلی‌ها گمان دارند که به خاطر داشتن چنین پشتوانه‌ی بزرگی از ثواب، گذشته‌ای نیکو و سال‌ها خوش‌نامی، از مکر شیطان لئیم و وسوسه‌های خطرناک او در امانند و از این رو گرفتار غفلت و غرور گشته و با گناهی کبریت‌گونه و تنها در لحظه‌ای کوتاه! همه آنها را به آتش کشیده و اثری از آن باقی نمی‌گذارند.

 یادمان نرود برای کبریت یک عدد کاه یا یک میلیارد فرقی ندارد.

پس تا از «صراط» نگذشته‌ای «ایمن» مباش.

استفاده و توزیع مطالب این وبلاگ حتی بدون عنوان و نام وبلاگ برای همگان مجاز و حتی مورد درخواست اینجانب است التماس دعا