سیب زمینی

هنوز درست و حسابی وارد منزل نشده بودم که رییسِ خانه!  [یعنی همسرم] گفت: «تا لباست را در نیاوردی برو یک کیلو سیب زمینی خوب بخر و گرنه از شام خبری نیست!»

اولین فروشنده، سیب زمینی خوبی نداشت؛ دومی، گران‌فروش بود؛ مال سومی گرچه چنگی به دل نمی‌زد اما بهتر از اولی بود و قیمتش نیز مناسب....

اتفاق فوق برای خیلی از ما افتاده، اینکه گاه حتی برای خرید یک کیلو سیب زمینی از چند مغازه پرس‌وجو کرده و کیفیت آن را با قیمتش مقایسه کرده و سپس اقدام به خرید کرده‌ایم.

 یکی از ویژگی‌های انسان در انجام هر فعالیت و یا هر معامله‌ای «ارزش سنجی» است یعنی قبل از هرگونه اقدام، به شکل کاملاً اتوماتیک ارزش "آنچه از دست می‌دهیم" را با ارزش "آنچه به دست می‌آوریم" مقایسه کرده و سپس ... .

اما تعجب این است که همین انسان ارزش‌سنج در خصوص بسیاری از امور معنوی زندگی خویش از این ویژگی [ارزش سنجی] غفلت ورزیده و ناآگاهانه اقدام به ضررهای فاحش می‌نماید.

 به راحتی با یک دروغ، اعتبار خود را از دست می‌دهد؛ با یک غیبت، ثواب‌های خویش را می‌بازد و ...

خلاصه و از همه مهمتر اینکه:

 با انجام هر گناه، رضای خداوند متعال را از دست داده و خشم او را برای خود می‌خرد!

چه موجود عجیبی است این انسان!؟