لباس

کاربردهای «لباس» فراوان است، حفظ انسان از سرما و گرما، زیبایی، علامت شادی یا عزای انسان، پوشاندن زشتی‌ها و عورات مادی انسان، گاه نشان‌گر شغل و علائق او، و ... .

گاه نیز همین لباس، «لباس مکر و فریب» می‌شود مثل «لباس میش» بر تن «گرگ» و یا «پیراهن عثمان»

و البته لباس کاربردهای فراوان دیگری نیز دارد؛ کاربردهای مثبت و منفی و... .

اما غرض از این مقدمات، یاد کردن از لباس دیگری است. لباسی که آن نیز حافظ انسان است حافظ او از «آتش سهمگین دوزخ» لباسی ضدآتش و نسوز، لباسی پوشاننده‌ی عیب‌های غیر مادی، لباسی ارزشمند و زیبا، لباسی به نام «لباس تقوی».

وَ لِباسُ التَّقْوى‏ ذلِکَ خَیْرٌ

«و لباس تقوی، آن، بهترین است.»

(سوره مبارکه اعراف آیه 26)

همان‌گونه که جسم انسان نیازمند لباس و پوشش است، روح او نیز محتاج لباس است؛ لباسی که او را از خطرات مصون دارد؛ لباسی که برای دنیا و آخرت [در صحرای محشر که بسیاری از انسان‌ها عریان و فاقد آنند] مفید باشد. اگر این لباس را نداریم باید حتماً تهیه کنیم.

 و یادمان باشد:

 قیمت این لباس بسیار بالاست، لباسی که برای به دست آوردنش باید «ایمان» داشت؛ و «معرفت» و «تلاش» را توأمان بکار گرفت.  و بدانیم:

 این لباس تنها در پرتو آموزه‌های قرآن و عمل به آنها به دست می‌آید و هر روز زیباتر از روز قبل می‌گردد.