قیمت!

هر چیزی مادی و غیرمادی، بها و قیمتی دارد: خانه، ماشین و ... و یا محبت، صداقت، امانت‌داری، عفت، اشک و ....

 یکی از این چیزها، انسان است، اما قیمت انسان چقدر است؟ و قیمت‌گذار کیست؟.

قیمت برخی آدم‌ها به اندازه‌ی «دروغ»ی است که می‌گویند تا مشکل خود را حل کنند! قیمت برخی دیگر به اندازه‌ی «کینه»ای است که در دل دارند و یا «حسادت»ی که وجود آنها را پر کرده است.

قیمت گروهی دیگر به اندازه‌ی هزارتومان، 10 هزار تومان و ... خلاصه، به اندازه مبلغی است که از دیگری رشوه می‌گیرند تا کار او را راه بیندازند!. اینها هم «خود» را به بهای ناچیزی فروخته‌اند.

خلاصه هر یک ازما قیمتی دارد؛ راستی قیمت تو چقدر است؟ مقاومت تو در برابر مبالغ پیشنهادی چه مقدار است؟ یک ملیون؟ ده ملیون؟ صد ملیون؟ .... چقدر؟.

«انسانیت»، «بهشت» و بالاخره «خدا»ی خود را به چه قیمتی می‌فروشیم!؟ کدام متاع دنیا با آنها برابری می‌کند!؟ علی‌علیه‌السلام می‌فرماید:

أَلَا حُرٌّ یَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا إِنَّهُ لَیْسَ لِأَنْفُسِکُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ فَلَا تَبِیعُوهَا إِلَّا بِهَا

«آیا آزاده‌ای نیست که این نیم‌خورده و ته‌مانده‌ی لای دندان [یعنی دنیا] را برای اهلش واگذارد؟! آگاه باشید که بهای جان‌های شما چیزی جز بهشت نیست؛ خود را جز در برابر آن مفروشید»  (بحارالأنوار، ج70 ،  ص132)

 و یادمان باشد: قیمت‌گذار واقعی و خریدار حقیقیِ انسان، خداوند متعال است؛ با کسی جز او معامله نکنیم.