آتش در خرمن

کسی که ساعت‌ها و روزها تلاش کند تا از کوهی صعب العبور بالا رود، اگر درست هنگامی که به اوج رسید بی‌احتیاطی کند و از بالا سقوط کند؛

کسی که با زحمت زیاد بادکنکی بزرگ را با فوت‌های پی‌در‌پی پراز باد نماید؛ اگر در لحظه‌‌‌‌‌‌ی آخر با سوزنی کوچک! آن را منفجر کند؛

کسی که مدت‌های مدید زحمت کشیده و محصول چندین ماه تلاش خود را درو و در انبار ذخیره نموده است؛ اگر عمداً و یا با بی‌احتیاطی، کبریت روشن و یا ته سیگار خود را در انبار بیندازد؛

و ...

 آیا حق دارد دیگران را مقصر دانسته و خود را بریء از خطا و اشتباه بداند؟!

آیا حق دارد از بین رفتن حاصل زحمات خویش را بی‌عدالتی و ظلم نامیده و دیگری را ظالم بنامد؟!

بدون شک هرگز!

این چنین است حال کسی که حاصل سال‌ها تلاش و زحمت خود را با یک «گناهِ خود خواسته» مانند «غیبت» نابود می‌سازد و از روی جهالت و نادانی حضرت حق‌تعالی را مقصر و العیاذ بالله «ظالم» می‌داند!.