بسم الله الرحمن الرحیم
لذت «خوب بودن»
چه کسی از محبت بدش می‌آید؟ چه کسی از عدالت زیان دیده است؟ صداقت امانت داری، وفای به عهد، رسیدگی به نیازمندان، احسان به هم‌نوع و ... . کدامیک از این اوصاف ناپسند و ناخوشایند انسان است!؟
اکنون اندکی در اعمال و افکار خود و دیگران دقیق شویم.
چرا دروغ، خیانت، بی رحمی نسبت به هم نوع، انواع کلاه برداری و دغل، افزون طلبی، حرص، تکبر و ... زندگی انسان ها را پر نموده است!!
مشکل کجاست؟! و چرا این گونه است؟! با اندکی تامل علت را می‌یابیم.
بله، منشاء همه‌ی این رذایل «خودخواهی» است ولی عجیب اینجاست که:
«اگر خود را می‌خواهیم، چرا «خیر خود» را نمی خواهیم؟!»
برادر و خواهر! اندکی در محتوای این شعر بیاندیش:
صد بار بدی کردی دیدی ثمرش را
نیکی چه بدی داشت؟! که یک‌بار نکردی؟!
و اکنون هر یک از ما از خود شروع کنیم، نیک باشیم، نکویی کنیم و نیک زندگی کنیم! و یقین بدانیم که هرگاه «لذتِ خوب بودن» را دریابیم هرگز به «بدی» هر قدر هم که لذیذ باشد، متمایل نخواهیم شد.
|
اکبر فرحزادی نویسنده این سطور معتقد است تنها مذهب بی نقص و نجاتبخش اسلام شیعی است و بدون هدایت اهل بیت علیهم السلام هرگز نمی توان به مقصد رسید. بیایید همه در نشر آموزه های اهل بیت علیهم السلام کوشا باشیم. |
