بسم الله الرحمن الرحیم

امام موسی بن جعفر علیهما السلام:

یَا هِشَامُ لَوْ کَانَ فِی یَدِکَ جَوْزَةٌ وَ قَالَ النَّاسُ لُؤْلُؤَةٌ مَا کَانَ یَنْفَعُکَ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهَا جَوْزَةٌ وَ لَوْ کَانَ فِی یَدِکَ لُؤْلُؤَةٌ وَ قَالَ النَّاسُ إِنَّهَا جَوْزَةٌ مَا ضَرَّکَ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهَا لُؤْلُؤَة

اى هشام اگر در دست تو «گردوئى» بود و مردم گفتند: «مروارید است»  [این سخن مردم] به تو نفع و سودى نمی رساند در حالى که میدانى آن گردو است؛

 و اگر در دستت «مروارید» بود و مردم گفتند: «آن گردو است» [این سخن مردم نیز]  ضرر و زیانی به تو نمیرساند در حالى که تو خود می دانى که آن،  یک مروارید است.

[ عاقل به مدح و ستودن مردم مغرور نشده و فریب نمی خورد

 و به ثناء و ستایش ایشان افتخار ننموده و سرفرازى نمی نماید

 زیرا مدح و ثناء آنان بیشتر از روى حقیقت و درستى نبوده و نیست

و عاقل به سخنان مردم از راه حق دست نمی کشد و به راه باطل میل پیدا نمی نماید

و فریب «اکثریت»  را نمی خورد].

در پرتو آموزه های معصومین علیهم السلام زندگی کنیم

با تکثیر این روایات و یا نهادن آنها در وبلاگ خود، در ثواب تاثیرات آن سهیم باشید