بسم الله الرحمن الرحیم
خداحافظ ای ماه رمضان!
خداحافظ ای ماه پربرکت! ماهی که برای خیلی‌ها مثل من، فرقی با دیگر ماه‌ها نداشتی!! و تنها نامت ماه روزه داری و «کفّ نفس!» بود؛ کفّ نفس از پرخوری، پرخوابی، سخنان بیهوده و گناه، نگاههای هرزه و حرام و ....
و در واقع ماه پرخوری و پر خوابی و ...
بگذریم؛ هرکسی خود را بهتر می شناسد و غرض من از نگارش این سطور خداحافظی از این ماه پربرکت می باشد[البته به زبان خودم] بدان امید که سخنانم در مورد شما واقعیت و صحت نداشته و صرفا قلم فرسایی و طنزی تلخ بوده باشد؛ و اما «خداحافظی من»؛
خداحافظ ای قرآن! که تا سالی دیگر، تورا به خاکهای روی تاقچه می سپارم و شاید تا مجلس ختم عزیزی ویا به هنگام وداع عزیزی دیگر که برای رفتن به سفر و یا شرکت در کنکور او را از زیر تو عبور دهم!
خداحافظ ای سحرها و سحرخیزی ها! که تنها به قصد انباشتن غذا در معده [از ترس گرسنگی] به تو توجه نموده و از تو بهره!! می گرفتم.
خداحافظ ای نماز صبح های اول وقت!
خداحافظ ای مسجد و نمازهای جماعت!
خداحافظ ای دربهای باز مسجد به هنگام سحر، خداحافظ تا سالی دیگر.
خداحافظ ای مفاتیح! و مناجاتها و دعاهای زیبایش!
خداحافظ کمیل! خداحافظ ابو حمزه ثمالی، جوشن کبیرو ...!
خداحافظ ای سفره های افطار و «عملیاتهای پرخوری» که هر شب و با رمز «الله اکبر» آغاز و تا پاسی از شب! ادامه داشت.
خداحافظ ای سفرهای رنگین و تجملی! که به حق یکماه تمام به زیبایی سفره‌ی اغنیا را جلوه گر ساخته و ما را متوجه فقر سفره نیازمندان ساختید!
خداحافظ ای زولبیا و بامیه! و به قول یکی از دوستان: «آیا می شود ما مجددا ماه رمضان سال آینده را درک نماییم تا از فیض خوردن زولبیا و بامیه هایش برخوردار شویم!!؟»
خداحافظ ای پرخوابی ها! که فقط به قصد عبادت بیشتر!! و یا بالا بردن توان روزه داری خویش و نه چیز دیگر انجام می دادیم!.
خداحافظ ای گریه ها و اشکهای شبهای قدر! توبه ها و اعترافات، عبادات و نمازهای اضافه و مستحبی!
خداحافظ تا زمانی که باز هم «توشه ای از گناه» اندوخته و به سراغ شما بیاییم!
خداحافظ ای «مسواک» و ای مسواک زدنهای اجباری که به قصد خراب نشدن روزه ها و نه دندانها انجام می گرفت؛ تو را هم به خدا می سپاریم که تا یازده ماه دیگر به استراحت بپردازی!
خداحافظ ای فقیر نوازی ها و رسیدگی به ایتام! که همین یکماه برای شما بس است و یازده ماه دیگر ماه صیام و روزه داری شماست!.
خداحافظ ای صله رحم و دعوت از خویشاوندان! خداحافظ تا عید نوروز و سرزدنهای اجباری و کوتاه.
خداحافظ ای قرآن خواندنهای در اداره و در ساعت اداری و گاه به دور از چشم رییس!
خداحافظ ای خماری های ناشی از سیگار نکشیدن!
و برای برخی از آدمها؛
خداحافظ ای روزه خواری های یواشکی یا حتی علنی!!
خداحافظ ای «نماز»! تا سالی دیگر [برای آنها که فقط در ماه رمضان نماز می خوانند! و تنها در این ماه خداوند متعال را مستحق پرستش می دانند!!].
و بالآخره خداحافظ ای دربهای باز بهشت و دربهای بسته جهنم!
و سلام ای زندگی!!!!!
سلام ای غفلتها و تنبلی ها و گناهان و ...
التماس دعا
و درخواست عفو از همه روزه داران حقیقی
|
اکبر فرحزادی نویسنده این سطور معتقد است تنها مذهب بی نقص و نجاتبخش اسلام شیعی است و بدون هدایت اهل بیت علیهم السلام هرگز نمی توان به مقصد رسید. بیایید همه در نشر آموزه های اهل بیت علیهم السلام کوشا باشیم. |
