سلام دو بيت اول يه احساس زيبا به انسان ميده چيزي که هر انساني فطرتا دوست داره مثلا واژه هاي چراغاني يا جشن حس اميد رو القا ميکنه ولي ابيات ديگه نا اميد کننده است يوسف نبايد اميدوار باشه چون شاعر داستان زندگي او را در قرآن خوانده که بعدها زنداني ميشه ولي شاعر توجه نميکنه که سراسر اين زندگي يه درس اميدوارکننده است يوسف بعد از اين عزيز مصر ميشود گل بايد استرس اين رو داشته باشه که روي قبر انسان مرده اي قرار ميگيره و انسان بايد هميشه ناراحت باشه که شايد فريب شيطان رو بخوره و اين منفي نگري و ناديده گرفتن نقاط مثبت توي اين ابيات مشاهده ميشه

دربيت اول انسان رودلخوش مي كنندكه دارندبه يك بزرگي ونعمت ميرسوننش ولي دربيتهاي بعدي همينكه توي تله افتادديگه هيچ خبري ازاون وعده وعيدها نمي مونه وهمه آرزوها به احتمالات تبديل مي شود.نتيجه اينكه مواظب باشيم دچاراشتباه وسراب بيني نشويم.